Spontaan interview met boer bij slachthuis

Veehouders en slachthuismedewerkers laten je soms flink achter je oren krabben, waarbij je denkt “Zegt hij dat nou écht?”

In dit blog kon je al losse uitspraken van hen lezen. Onlangs heb ik een geprekje aangeknoopt met een boer die met een trailer een koe bij het slachthuis kwam afleveren.

Ik was daar met mede-activist Sander en we hadden wat gefilmd rondom de slachterij, met name bij het gedeelte waar de dieren werden aangevoerd. Toen deze veehouder het terrein verliet sprak ik hem spontaan aan. Hij stond verrassend genoeg open voor een gesprek.

Privacy

Omwille van de privacy van deze man heb ik besloten het opgenomen gesprek niet te publiceren, maar uit te schrijven. Ondanks onze veruiteenliggende meningen ging het er best vriendelijk aan toe, al lijkt dat misschien niet in deze geschreven vorm.

Ik moest af en toe wel even schakelen om de conversatie gaande te houden, want ik was soms echt met stomheid geslagen van zijn redeneringen. Laten we zeggen dat het een interessant gesprek was ;)

Interview

Ik: Mag ik vragen wat de reden was dat de koe naar de slacht moest?

Veehouder: “Hij gaf geen melk meer en was aan het einde van zijn lactatie.”

En hoe oud was de koe?

“Een jaar of 6 à 7 denk ik. Ze kunnen niet allemaal blijven leven. Dan wordt het een beetje vol allemaal.”

Hoeveel koeien heeft u in totaal?

“60.”

Is het voor u dan nog moeilijk om zo’n koe weg te brengen, emotioneel gezien?

“Soms wel en soms niet. Het is maar net hoe de binding is met de één of met de ander.”

En dat hangt dan af van…?

“Ja, ja, net als met familie. Zo moet je het zien. Eén heb je meer een band mee als met de andere. Met de één klikt het meer als met eh… Net als met een dier. Eén heb je wel een klik, andere geen klik. Da’s bij mensen ook zo.”

Dan vind ik het nog steeds niet leuk als m’n familie allemaal dood zou gaan hoor.

“Nee, maar dat gebeurt. Dat gebeurt toch? Je vader en je moeder zullen ook een keer wegvallen.”

Ja maar dat gebeurt spontaan en nu worden ze [de koeien] natuurlijk wel…

“Ja maar ja, die kunnen niet allemaal blijven leven. Wordt overvol. Dus dat is een redenatie wat eh..”

En zijn deze koeien dan allemaal bij u op het bedrijf geboren?

“Ja wel wat, maar niet allemaal.”

Hoeveel kalfjes krijgt ze dan in haar leven als ze 6 wordt?

“Een stuk of vier. Bij 2 jaar kalven ze meestal.”

Maar u heeft nou vandaag niet zoiets van ‘nah, arme koe’?

“Nee, nee. Dat gebeurt. Zo is life. Ik heb zo een begrafenis, dus ja dat gaat ook door.”

Ik lach als een boer met kiespijn.

Alleen denk ik wel dat dit iets anders is, toch? Een begrafenis van een mens of een koe naar de slacht?

“Waarom is dat? Dat is toch precies hetzelfde?”

Say what?! Enigszins beduusd probeer ik het gesprek normaal voort te zetten.

Nou, omdat bij een mens meestal niet met opzet een dood wordt veroorzaakt.

“Nee, wat ik zeg, het kan niet allemaal blijven leven. Je moet toch op een gegeven moment afscheid nemen. Als iedereen nou blijft leven in Nederland, het is al zo druk bevolkt. Dan wordt het nog voller. Dat kan toch niet? Je kunt niet iedereen laten leven?”

Nee, blijkbaar.

“Ja… zo is het toch? De één vindt het zielig en de ander vindt het niet zielig. Ja nou dat is ieder z’n eigen ding.”

En hoe vaak komt u hier?

“Nou, normaal op een doorsnee melkveebedrijf zullen één keer in de maand, één keer in de 3 weken zo’n 1 of 2 koeien weggaan.”

U brengt ze altijd zelf weg?

“Ja, meestal wel.”

Oké, dank u wel dat ik dat even mocht checken bij u.

“Het komt wel gek over als u daar zo staat te filmen als u daar loopt. Het is dan wel niemandsterrein. Als ik bij u in de tuin daarnaast zou filmen zou u ook niet prettig vinden.”

Ja maar dat is privé, maar dit is natuurlijk zakelijk.

“Maar dat is toch precies hetzelfde? Ik hoef niet op de film te staan. Ik zie het verschil niet tussen privé of zakelijk dan.”

Ik heb u ook niet gefilmd. Je mag op straat ook gewoon filmen hè. Als ik in Amsterdam loop en film daar mooie gebouwen, staan er ook allemaal mensen op. Dat is iets anders dan dat ik bij die mensen in de tuin ga staan.

“Maar dit is puur met een doel. Nu ziet het er allemaal heel mooi uit, maar stel dat er een calamiteit is, dan is het gelijk….”

O gebeurt dat wel eens dan?

“Dat gebeurt overal toch? Waarom worden mensen doodgeschoten? Er worden toch ook mensen doodgeschoten? Als er onenigheid is. En met een dier, als een dier op een gegeven moment gestrest is, kan het makkelijk dat het dier gekke sprongen maakt. En dan zeggen jullie misschien gelijk weer: dit is dierenmishandeling. We moeten elkaar geen mietje noemen. Ik weet niet wat je van plan bent, maar zo is het toch?”

Nou, ik kom gewoon even kijken hoe dat hier gaat. Ik zag dat dit een nieuw slachthuis was. En ik zag u toevallig net aan komen rijden. Ik denk nou, eens kijken wat daar uit komt.

“Ik vind dat wel op een gegeven moment eh… Lopen ze te filmen en ja dan krijg je er gelijk een beetje een ander gevoel van.”

Ik ben meer van transparantie en wat is daar gaande.

“Er zijn zoveel mensen die daar op letten. Vanaf alle kanten worden wij, als aanvoerder, dan ook nog bekeken. Of het wel kan of dat het niet kan, als je een dubieus geval hebt. De straffen zijn zo hoog. Je kunt beter iemand doodschieten, dan ben je denk ik gauwer weer buiten dan dat je met die dieren iets misdoet.”

U bedoelt wanneer een koe naar de slacht mag? Daar zijn nog allemaal regels voor? Ik weet alleen dat drachtige koeien niet naar de slacht mogen, maar verder wist ik dat niet. Ik dacht gewoon als een boer zelf bepaalt nu is het klaar dan mag dat. Maar dat is dus niet?

“Nee, niet altijd nee.”

Maar wie bepaalt dat dan? Doet de dierenarts dat, de vee-arts?

“Ja, de dierenarts onder andere.”

Ah ok. Dus die geeft dan een seintje? Nou, weer wat geleerd. […] Weet u hoe oud dit slachthuis is? Want het ziet er nog allemaal zo nieuw uit.

“Een paar jaar oud of zo. Het is netjes. Goed bedrijf, net bedrijf. Prima.”

Nou, mag ik u hartelijk danken? Fijne dag!

“Oké, prima.”

Hij gaf geen melk meer

Het is opvallend hoe vaak deze boer de woorden ‘dood’ en ‘doodschieten’  in de mond neemt. Ook op momenten waarbij dat helemaal niet voordehandliggend is.

Maar eigenlijk ligt in het eerste antwoord al besloten hoe ver hij van de dieren af staat: net als onze minister van LNV verwijst ook deze veehouder naar een moederdier met de woorden ‘hij’ en ‘zijn’.

Een moederdier: nota bene de enige reden waarom hij haar op zijn bedrijf had. Om kalfjes te kunnen laten baren, zodat hij de melk kan verkopen. En als ze na jarenlange terugkerende geforceerde zwangerschappen én tegelijkertijd doorlopende melkproductie helemaal op is en dus letterlijk is uitgemolken, wordt ze op een fractie van haar natuurlijke levensverwachting als dank gedood. Want van nature kan een koe wel 20 tot 25 jaar oud kan worden.

Melk is niet goed voor elk

Onlangs heeft een andere mede-activist een korte video gemaakt over wat er mis is met de zuivelindustrie. Bij zuivel komt namelijk veel meer leed kijken dan bij vlees, iets wat ik destijds als vegetariër totaal niet doorhad. Tot ik dat een paar jaar geleden ontdekte en ook stopte met het gebruik van zuivelproducten.

Daarbij, waarom zouden we eigenlijk als volwassenen nog moedermelk drinken en dan óók nog van een ander zoogdier? We hebben koeienmelk net zo min nodig als honden- of zebramelk. Kies lekker plantaardige melk, zoals Koko Dairy Free  of Oatly.

Pas dan is melk goed voor elk :)

Choose compassion over cruelty