Mijn bezoek aan de Tweede Kamer
Met mijn telefoon als notepad in de aanslag om notities te kunnen maken van de soms tenenkrommende uitspraken, was ik op donderdag 24 januari 2019 aanwezig in de Tweede Kamer bij een belangrijk debat over de dieren in de veehouderij. Het was een boeiende dag die ik niet had willen missen.
Diervriendelijk kippenvel
Om te beginnen heb ik het geweldige pleidooi van Esther Ouwehand live mogen aanhoren. Zo recht uit het hart en met een passie waar je kippenvel van krijgt. Verder heb ik ook een paar vooruitstrevende standpunten vanuit een tweetal andere partijen gehoord, waarbij misstanden aan de kaak werden gesteld en er werd nagedacht hoe het anders kan.
Helaas lieten twee partijen het afweten om echt inhoudelijk in te gaan op sommige zaken (namelijk daar waar het over ging: dierenleed), maar richtten zich liever op de boodschapper van al dit onrecht. Undercoverwerk werd gelijkgesteld met bedreigingen en de woorden dierenrechtenactivisten, extremisme en terrorisme werden in één zin genoemd.
Bedreigingen zijn nooit oké. Laten we daar duidelijk over zijn. Daar is geen discussie en dus ook geen motie voor nodig: het is al strafbaar. En toch werd het keer op keer aangekaart en in één adem genoemd met undercoverwerk, dat júist strafbare feiten aan het licht brengt (naast de legale schokkende praktijken). Maar daar moet volgens deze partijen “keihard tegen worden opgetreden”.
Voorlichting
Interessant ook omdat LNV minister Schouten in datzelfde debat aangaf dat de consument zelf verantwoordelijk is voor het verkrijgen van juiste informatie over het wel en wee in de veehouderij én dat deze week uit de stemmingen is gebleken dat welgeteld 123 kamerleden tegenstemden op de motie van de PvdD over “de volledige werkelijkheid achter vlees, vis, zuivel en eieren bekendmaken”. Slechts 16 leden stemden voor. Ik vind dit ronduit schokkend.
Kortom, de overheid houdt willens en wetens de werkelijkheid verborgen voor de consument, die vervolgens wel wordt geacht te weten wat er speelt. Hoe dan? Stallen en slachthuizen zijn niet zomaar toegankelijk. Mensen hebben echt geen idee wat er met de dieren gebeurt (dat merk ik wekelijks tijdens mijn gesprekken tijdens voorlichtingsacties): de consument vertrouwt namelijk blind op de overheid die “het wel goed geregeld zal hebben, want we wonen toch in een beschaafd land”.
Nou niet dus. Diezelfde overheid laat het afweten: naast eerdergenoemde motie zijn alle ingediende moties van de PvdD verworpen. Van alle 18 moties inzake dierenwelzijnsverbetering van alle partijen gezamenlijk, zijn er slechts 4 aangenomen, waarvan 1 overbodig omdat dit slechts het uitstellen van het probleem is. Ik ben diep teleurgesteld.
Partijdig
Daarbij was ik getuige van een minister Schouten -wiens functie het beschermen van de dieren in de veehouderij is- die gewoonweg námens de boeren sprak. Ja echt! Tijdens het onderwerp over ingrepen, zoals het onverdoofd afknippen van biggenstaarten, sprak ze de alleszeggende woorden “Dat doen we met een reden.”
We?? Hoezo ‘we’? Zij hoort onafhankelijk te zijn, toch?
Verder heeft minister Schouten meer uitspraken gedaan die aantonen hoe ver zij verwijderd is van de dieren, zoals:
“Iedere zeug zal zijn biggen moeten kunnen voeden.”
Zijn?
Inzake de torenhoge biggensterfte die in de afgelopen 10 jaar had moeten dalen, maar daarentegen is gestegen (van 12,8% naar 13,3% i.p.v. de beoogde 10,5%) zegt zij:
“Vion heeft een verantwoordelijkheid naar de boeren om ervoor te zorgen dat die beesten niet overlijden.”
Say what? Vion is een varkensslachterij nota bene.
Wat zegt u?
Nog meer nietszeggende uitspraken kwamen voorbij:
“Ik kan niet verbieden dat bepaalde producten die zijn toegestaan niet in de supermarkt mogen liggen.” ~ Minister Schouten
“Al het vlees waarvan het dierenwelzijn niet kan worden gegarandeerd dient uit de schappen te verdwijnen.” ~ Dhr. De Groot
Deze laatste opmerking spreekt onbedoeld in het voordeel van de PvdD, want daarmee zou dus ál het vlees verdwijnen ;) Helaas bedoelde deze woordvoerder dat niet.
Trumpiaans
Bij het onderwerp dat de NVWA bij 44% van de controles in de pluimveehouderij overtredingen heeft geconstateerd, nuanceerde minister Schouten dit door te zeggen dat de controles risicogericht waren (m.a.w. er viel dus te verwachten dat er veel misstanden aangetroffen zouden worden en dus is dat percentage relatief). In plaats van geschokt te zijn door dit hoge aantal sprak zij vol trots de trumpiaanse woorden:
“Hebben ze de selectie in ieder geval goed gedaan ten aanzien van het risicogerichte toezicht.”
In plaats van deze borstklopperij zou je je ook kunnen afvragen hoe het dan met de overige bedrijven is gesteld. Als er kennelijk zoveel mis is, speelt er mogelijk veel meer dan waar de NVWA het tot nu toe vermoedde. Er wordt jaarlijks namelijk maar bij slechts 3% van de pluimveebedrijven gecontroleerd.
Conclusie
Ik kan nog pagina’s hierover volschrijven, want er is echt zóveel mis. Zowel in de veehouderij als in de politiek als in de handhaving. Er wordt strategisch gestemd, er wordt weggekeken, er wordt afgeleid, er wordt gedemoniseerd, er wordt onderhandeld, er wordt veel beloofd maar weinig tot soms niets nagekomen.
We moeten het dus hebben van organisaties en individuen die aan het licht brengen wat kennelijk koste wat het kost in het duister gehouden moet blijven. Als we niet openlijk mogen zien hoe ons voedsel wordt geproduceerd, dan moeten we onszelf eens achter de oren krabben en zelf op onderzoek uit te gaan.
De site van Animal Rights toont per diersoort en sector wat er mis is. De documentaires H.O.P.E. What You Eat Matters en Dominion (let op, heftig) zijn ook aan te bevelen en geven een goed beeld wat er schuil gaat achter dierlijke producten.
Als je vragen hebt, mag je me altijd berichten.
Choose compassion over cruelty ❤
